10-05-2006
Kuala Lumpur, de metropole van Maleisië.
Ondanks we helemaal klaar zijn met de taxichauffeurs in Kuala Lumpur, die nooit hun meter willen gebruiken, zijn we nog niet klaar met Kuala Lumpur zelf. Na de vele op elkaar lijkende plaza’s, markten, foodcourts, masjids, tempels en lake gardens bezocht te hebben, genieten we in de grootste bioscoop van Kuala Lumpur ook nog van de film ‘Mission Impossible III’.
Deze film draait nog door in ons dagelijkse leven in Kuala Lumpur. Ondanks de plannen om iets te ondernemen, bederven de regenmoessons onze voornemens en worden onze missies bijna onmogelijk.
We hebben nog wel een bezoekje aan de grootste torens van de wereld kunnen brengen; ‘de Petronas Towers’. Per dag worden 800 kaarten uitgevaardigd. Na 10.00 uur in de ochtend, zijn er geen kaartjes meer beschikbaar. Aangezien we graag uitslapen, hebben we heel wat pogingen moeten wagen om aan twee kaarten te komen. De ‘Petronas towers’ , zijn zo een 452 meter hoog. De torens worden in de nacht prachtig verlicht.
Na de vele wandeltochten in Kuala Lumpur, worden onze dagen compleet in de wijk Chinatown. Deze wijk leeft iedere dag weer op door de lawaaierige en druk bezochte Petaling market, waar gekopieerde spullen worden verkocht. De Chinezen roepen honderd procent original en wij weten dan maar al te goed, dat de producten honderd procent ‘fake’ zijn. Het is een fantastisch gezicht om de vele Chinezen in de eetkraampjes te zien smikkelen op gedroogde runderhuiden en volop genieten van de vrucht ‘durian’. Op straat wordt deze verboden vrucht verkocht. Verbodsbordjes met een tekening van durian, zijn op het station, in de metro en in hotels te zien. Doordat de vrucht durian een vieze lucht en ernstige vlekken achterlaat, is deze op de meeste plekken verboden. Bovendien zijn onze magen niet voor deze vrucht gemaakt.
In “Little India’, staan we zonder dat we het door hebben tussen honderden biddende moslims tijdens het middaggebed.
Na ook nog wat uurtjes doorgebracht te hebben in de nachtclubs en onze moves te hebben laten zien op de technomuziek, nemen we ook nog afscheid van de gillende altijd vrolijke Maleďsische meid bij de Japanse eettent Yosinoya. Inmiddels zijn we in het bezit van de Indonesische visa en reizen we verder af naar Jakarta in Indonesië.
